«شگفتا ! چه مقصد بسیار دوری و چه زیارت کنندگان بی خبری و چه کار دشوار و مرگباری ،گمان کردند که جای مردگان خالی ست، آن ها که سخت مایه عبرتند… »

و چه شگفت از انسان که گویی پا براین عرصه گذاشت تا تنها بخورد و بیاشامد و بپوشد و بنوشد و …

و دل در تفاخرها بست ،تا جایی که تسلیم دل مردگی ها شد و از اندوهِ سقوط روح چشم پوشید و به لاشه ی بدبویِ سکوت در قعر این وحشت خو کرد.

شگفتا از انسان که « بر روی کاسه های سر مردگان راه می رود و بر روی جسدهایشان زراعت می کند و آن چه به جا گذاشته می خورد و بر خانه های ویران آن ها مسکن می گیرد».

آرى! آنها حق مساکن را ادا نکردند و با غرور و غفلت و فراموش کردن ذکر خدا فی الواقع آن را تخريب نمودند، هر چند به ظاهر آباد بود و به دست غافلان همچون خود سپردند و رفتند.

و چه شگفت که به جای فروتنی فخر فروشی را بر قواره تن دوختند و چسباندند و چارمیخ کردند .آری انسان با نگاه کم عمق و کوته بین خویش ،در باتلاقِ نادانی فروتر می رود.

 براى مردگان و از دست رفتگان اشک مى ريزد و ناله سر مى دهد; ولى روزگار است که بر انسانی همچو او مى گريد و نوحه گرى مى کند که چقدر از سرنوشت خود غافل و بى خبر است و فراموش مى کند که این مسیر برای همه هست بزودی زود…

+سبزها خطبه 221 نهج البلاغه

++چه زود هنگامه کوچ خواهد رسید و همه چیز را خواهیم گذاشت و در زیر خاک ها چنان به خواب ابدی رویم که گویا هرگز نبوده ایم .چقدر حقیر می کند یاد مرگ تمام زندگی را و تمام مسائل لاینحل زندگی را…

اللّهُمَّ اجْعَلْ عَواقِبَ امُورِنا خَیْراً

در قامت کاراگاهان، ذره بینی در دست گرفته بلکه به شروع ماجرا برسد .

از دنیای عجوزه می گوید که هیچ وقت چنته اش از وسوسه و فریب خالی نیست و از انسانی می گوید که گاه غالب است و گه مغلوب.

در قامت کاراگاهان به کشف و کاووش آن سواحل کشف نشده می پردازد .از پنجره ها و دکل های شکسته و بادبانش می پرسد.اصل مطلب را در قالب  عاری از پیرایه های زائد و هزل می پرسد.

در این سو صدای مبهم و گنگی در بین صداهایِ دکل های شکسته ،بادبان های دریده اوج می گیرد ،می دانم چه کسی مرا صدا می زند …

در قامتی نکته سنج …

از دنیای عجوزه می گوید که می خرامد و جولان می دهد و عطر ارزان قیمتش را به بیشترین بها به کاممان می دهد.

عیسى (ع): إنی أرى الدنیا فی صورة عجوز هماء علیها کل زینة قیل لها کم تزوجت قالت لا أحصیهم کثرة قیل أ ماتوا عنک أم طلقوک قالت بل قتلتهم کلهم قیل فتعسا لأزواجک الباقین کیف لا یعتبرون بأزواجک الماضین و کیف لا یکونون منک على حذر"؛

حضرت عیسی فرمود: من دنیا را به صورت پیرزنی دیدم که دندان هایش ریخته و زینت هایی به خود آویخته بود. از او سؤال شد؟ چند شوهر اختیار کردی؟ گفت: قابل شمارش نیست. گفتند: شوهرانت مردند یا طلاقت دادند؟ گفت: تمام آنها را کشتم. گفتند: وای بر بقیه شوهرانت که از شوهران گذشته عبرت نمی گیرند و از تو پروا ندارند.*

* ورام بن ابی فراس، مجموعه ورام، ج 1، ص 69، مکتبة الفقیه، قم.

از اول هم قرارمان این نبود

که خودم را در افکاری غوطه ور سازم

که هر چه هست و نیست را در کامم تلخ کند

اصلا قرارمان این نبود

آمده بودم که زندگی کنم و تو رابشناسم

میان همین بندگانت

میان همه چیزهای ساده

حتی گاه بی ارزش …

الان داغ کلت

دورت شلوغه

الان نمی فهمی

نمی فهمی که دارد سر به سرت می گذارد

نمی فهمی که دست زیر چانه اش گذاشته و دارد تماشایت می کند که ببیند چه می کنی

معادله ی لاینحل چند مجهولی که نیست

دست دست می کنی

تنها یک الگوریتم جستجوی مبتنی بر روشهای مبنی بر بارهای حساس و آرشیو مندرجات چند ساله کافیست!

اصلا مگر پیش لرزه های اسباب کشی را احساس نمی کنی!

 ….

امام علی علیه السلام فرمودند :
اِعتَبِر بِما مَضى مِنَ الدُّنیا لِما بَقِیَ مِنها ؛ فَإِنَّ بَعضَها یُشبِهُ بَعضا ، وآخِرَها لاحِقٌ بِأَوَّلِها ، وکُلُّها حائِلٌ مُفارِقٌ ؛

از گذشته دنیا براى آینده ‏اش عبرت بگیر؛ زیرا همه اجزاى آن ، شبیه یکدیگرند و انجام آن به آغازش مى ‏پیوندد و تماماً دگرگون شونده و از کف رفتنى است.
بحار الأنوار : ج 33 ص 508

داشتم برگه های کوچولوی یادداشتی داخل کیفم رو بررسی می کردم ،یک آن یک یادداشت کوچک دیدم که فراموش کرده بودم قرارش بدم . این شکایت نامه استادم هستش :)) 

یک روز به شوخی گفتند و من هم سریع نوشتم البته از دل بود و سخن حق :)))

قال الفرهادیان :) (استاد جان )

شکایت نامه …

خدایا ! پروردگارا ! بارالها !

این دو خواهر چشم در چشم قول می دهند و می گویند چشمممم…

اما امان از رفتن در خانه و دیگر خداحافظ …

خانم عین فلان چیز …( پیامک می دهم )

اصلا آخرین بازدید خیلی وقت پیش :)

دوباره چند روز بعد …

فلانی فلان چیز…

اصلا دیلیت اکانت

تماس می گیرم 

تماس از دسترس خارج :)

+در ادامه استاد گفتند فقط خدا آن ها را می شناسد :))

«هو»

نزدیکیم به نقطه پایان ،گرچه می گویند پایانی نیست و هر پایانی شالوده آغاز است و پشتوانه آغاز… اما درست از بدو تولد گرفتار در کلاف گوریده ی زندگی شده ام و هر چه خود را به در و دیوار می کوبم تا از این تنگنای مهر راکد بودن و ابطال خورده بر پیشانی رهایی یابم اما دوباره هجوم افکار و ذهن خسته و پریشان حال که به بازار آهنگران شبیه است .غوغایی به پا می کند… 

گاه ناباور نگاهش می کنم و در حیرت از اینکه من کیستم؟ در یکی از کوچه های باریک و پر پیچ و خمی که مثل هزار تو می پیچید تنها می مانم.تاب ایستادن دیگر نیست . وحشت و هراس از نشناختن این من ،زانوها را سست می کند و تعادل را می گیرد .

از نای دل می گویم پروردگارا :

اللَّهُمَّ وَ إِنَّک مِنَ الضُّعْفِ خَلَقْتَنَا، وَ عَلَی الْوَهْنِ بَنَیتَنَا، وَ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ابْتَدَأْتَنَا، فَلَا حَوْلَ لَنَا إِلَّا بِقُوَّتِک، وَ لَا قُوَّةَ لَنَا إِلَّا بِعَوْنِک

الهی ما را از مایه ضعف و ناتوانی به وجود آورده‌ای و اساس آفرینش ما را بر سستی نهاده‌ای وآغاز ما را از آبی ناچیز بنا گذاشته‌ای. پس ما را جز به نیروی تو حرکتی و جز به یاری تو قوّتی نیست…دعای نهم صحیفه سجادیه

+دستمان را بگیر و رهایمان نکن محبوبم …

ماه رمضان شروع یک تمرین برای خودسازی برای زیر وزبر شدن برای به خود آمدن و برای آدم شدن برای وصل به سرچشمه هستی است . چندین ماه در این دایره هستی خوردیم و چریدیم و ساز ناکوک زدیم و از مرکز هستی فاصله گرفتیم .

از هنگامه ای که یادمان رفت ما زائری بیش در این عالم نیستیم و راه گم کردیم و به بیراهه رفتیم . آن قدر در بیراهه روزگار گذراندیم که موهایمان سفید شد و تمام جانمان را زنگار گناه به خود آغشته کرد.شگفتا از ما و بندگی ما… شگفتا از چشم سفیدی ما که فراموش می کنیم که هر آن چه داریم و نداریم از توست و به سوی تو باز می گردیم.

حال وقت آن است که خودی به نفس اماره نشان دهیم و تمایلات سرکشانه را به ضعف و قهقرا برده و بر اثر خویشتن داری به سوی سر منزل حقیقی مان به عرش در بزم قدسیان وارد شویم.

+می خواستم برای شروع ماه مبارک یه حرکتی به خودم بدم ،یه چله بگیرم حداقل … 

یه دوست خادم داشتم  که در سفر کرمانشاه بهم  گفت ختم زیارت عاشورا را به روش آیت الله حق شناس انجام بده ،اما خب خدایی من یه نموره تنبلم ،یک بار خواستم این کار را انجام بدم ،روز اول رفتم اتاق و در را بستم و هنوز ده دقیقه ای نگذشته بود که خوابم گرفت و تو خلوت حسابی یه خواب مشتی رفتم . اممم داشتم می گفتم تا اینکه دوست عزیزی گفت تصمیم به خواندن سوره حشر دارد ،منم یه جستجو زدم و چهار روش ختم برایش پیدا کردم و در بین آن روش آسان را انتخاب نمودم :)) 

بعلیا قصد دارم با عنایت پروردگارم چهل شب سوره حشر را قرائت کنم :) 

 امام خمینی(ره) در وصایای خود به فرزندش حاج احمد آقا می فرمایند: پسرم سوره ی مبارکه حشر را مطالعه کن که گنجینه هایی از معارف و تربیت در آن است و ارزش آن را دارد که انسان یک عمر در آنها تفکر کند و از آنها توشه بردار
خصوصا آیات اواخر آن از آنجا که میفرماید:

أيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ لْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إنَّ اللَّهَ خَبيرٌ بِما تَعْمَلُونَ … تا آخر سوره

از آیه الله كشمیری(ره) نقل شده كه درباره سوره مباركه حشر می فرمودند : سوره حشر مخصوصا چهار آیه آخر آن دارای امتیازات بسیاری است . از جمله یك روش خواندن آن به این طریق است: 

برای حل مشکلات عظیم و برآورده شدن حوائج، چهل و یک روز ، و هر روز یک بار بخواند، حاجت او برآورده و مشکلش حل شود.

التماس دعای ویژه در این شب ها :))