باء بسم الله گفتن استادهمتی از نوع الصاق حقیقی است تا ب را می گوید من در حالت چرت فرو میروم.

+همین الان سرکلاس :)

_دربست میری؟

با خودش حرف می زد ، خدا لعنتشان کند دزدهای بی شرف را … همین ها هستند که چشم دیدنِ ترقیات سرزمین های اسلامی را ندارند.

نگاهی در آینه کرد و گفت : می بینید خانم ، همین پدر سوخته ها هستند که از هر فرصتی استفاده می کنند و هر غلطی که می خواهند می کنند . 

آه از نهادش بلند شده بود ، نمی دانستم چه می گوید ، ادامه داد:

حالیشان نیست رفته ام و شکایت کرده ام اما این ها چه می فهمند حق چیست و حقیقت چیست همه اشان بی سرو پا و نفهمند که درک حرف حق را ندارند …

سرش را تکان داد و ادامه داد:

قدیم الایام مردم مختصر شرافتی داشتند ، نمی فهمم چرا ظرفیت پذیرش حق کم شده است ، لاکن هر قِسم خزعبلاتی را می بافند و سخن چپ و چوله می بافند.برایم کرکری می خوانند تف به ذاتشان… هر قِسم مزخرف و آت و آشغالی را سرهم بندی می کنند و در مقابل حرف من می زنند. چه بگویم که دردم یکی دوتا نیست و این سینه یِ سوخته یِ خودمان باید مخزن اسرار ناگفته باشد. خدا لعنتشان کند که اینقدر بیشرف هستند.

+

خود حق پنداری در همه ی موارد انسان را از جاده اعتدال و انصاف خارج کرده، موجبات خسران را ‏‏فراهم می کند حتی در حبّ و بغض که “حُبّ ٌ الشَّیءِ یُعمی و یُصِمّ"، علاقه به چیزی، ‏‏انسان را کور و کر میکند و درک واقعیات را از او می گیرد‎.‎

ای کاش  بخشی از وقت خودمان را در تفکر در اندیشه اسلامی قرار می دادیم تا با حجت و استدلال و پشتوانه قوی استدلال کنیم نه اینکه پای استدلال را با فریاد و غوغا عوض کنیم . و بدتر از همه اینکه با سخن معصوم و اینکه راه من همان راه است دهان طرف مقابل را ببندم ، یعنی باید عرض کنم این همه خودپنداری نوبره ،که به قول مولوی: 

دلایل قوی باید و معنوی
نه رگهای گردن به حجت قوی

این عادت بد همیشه همراه من بود، روی ذهن و ضمیر پر از سوالم را سنگ قبری به عمق نپرسیدن هایم می گذاشتم و با حس بالاخره روزی خواهم فهمید دست به یقه می شدم ، مرز میان احوال من و نفهمی هایم به قدری باریک بود که روز به روز دیدم که عین ربط به نادانستن شده ام …

بی تفکر پیش هر داننده هست                         آنک با شوریده شوراننده هست

این روزها که نبش قبر از سوالات بی در و پیکر سالیانه ام می کنم و می پرسم و یک خروار سوال جدید در حافظه ام پر می شود و پاسخ نمی یابم ، مرز نادانستی هایمان را بیشتر می فهمم ، فی الواقع چوب خط ندانستنی هایمان پر شده است .

کاشکى هستى زبانى داشتى                         تا زهستان پرده ها برداشتى

در مسیر پیش رو که یک عالم اندوه از روزهای در پیش گذشته و روزهای کم مانده را به رشته ی حسرت می سپارد . سرانجام روزی اتفاق می افتد همان اتفاقی که دور می دیدم و ناشناخته است ، وارد شدن به حیاط خلوت خانه ابدی مان ، خوشبحال لحظه هایی که با تو ثبت می شوند و ماندگار…

دویی از خودبرون کردم، یکی دیدم دو عالم را              یکی جویم، یکی گویم، یکی دانم، یکی خوانم‌

مولوی

راه رهایی ازبن بست اندیشه « کوراندیشی » ، داشتن جرات وشهامت فکرکردن است ، شاید غالب ما شهامت فکرهای ریشه ای وبنیادین را ازخود سلب نموده ویا آن را هرگز نداشته باشیم

هیچکس نمی تواند قدرت تفکررا ازآدمی بگیرد مگر خودمان ، خودرا دربن بست اندیشه زندانی نموده وشهامت وجرات فکرکردن را ازخویشتن سلب نموده باشیم . دراین صورت است که آدمی قدرت تفکررا ندارد وخودرا سرسپرده وبنده ی گوش بفرمان افکاردیگران می نماید و ذهن او قبرستان مرده ی افکاردیگران است

بسیاری از افراد تحصیلکرده ودانشگاه دیده قدرت تفکررا ازخویشتن سلب نموده و خود دارای تفکری نو وتازه وخلاق نیستند و سرسختانه حامل  افکارسطحی دیگران اند وچه بسا افراد امی وبی سواد هستند که خود دارای تفکری شگرف وریشه ای و نو هستند واسیرتفکرات دیگران نیستند

+نکات قشنگی توش بود، تو یه وبلاگ قبلا خوندم و برداشتم 

کتاب را که پس آورد آن هم کتاب زمستانم را با یک جنازه آش و لاش و درب و داغان،جانم در رفت ،انگار کتاب را دست یک موش فسقلی با دندان های تیز داده بودند گوشه کتاب کلا رفته بود یعنی جویده شده بود ،لب ورچید و شروع به ماسمالی قضیه کرد که کتاب دست بچه ای هرکول بوده و بچه هم به جای سق زدن به شیشه به جان کتاب بدبخت افتاده بود ،به زبان وامانده ام امر کردم که چیزی نگو ولی شمایل بی مثالمان عصبانیتش را فریاد می کرد ، آنجا بود که قول و قراری گذاشتم که به درک هر که هر چه می خواهد انگ بچسباند بچسباند ولی در امانت دادن کتاب به شرط ها و شروط ها امانت می دهم همینی که هست…

+ مریم جان بابت کتاب پریدخت بسیار تشکر :)

سریع نسخه ذکر برایت می پیچند ، روزی یک حبه ذکر تا چهل روز ، بگیر و نگیر دارد ولی امیدوارم افاقه کند ،فلان کار را بکنی حتمن بی برو برگرد حاجتت روا می شود من خودم گیرو گرفت افتاده بود به زندگی ام ، از همه جا ناامید شده بودم این نسخه را گرفتم و همه چیز گل و بلبل شد.

امشب که عزیزی برایم سر یک پست نسخه ذکر چید و فکر کرد پل زده ام به مستی و حیرانی، به این فکر کردم که چه بی محابا نسخه ای که با آن درمان گرفته ایم را برای هم می پیچیم غافل از اینکه ذکر و تعداد اذکار و …  خواص خاص دارد و باید اهلش باشی و از چم و خم اذکار آگاه باشی  ، اصلا کاری به این حرف ها ندارم نه عالمم نه چیزی ولی حداقل کاش می فهمیدم که کجای متن نیاز به ذکر و ختم داشت ⊙.☉

+دارم به این نتیجه می رسم غرغرو تشریف دارم باید یه مدت کمتر بیایم :)

پیامم داد که هزینه ویندوز عوض کردن خیلی زیاده میشه بی زحمت ویندوزم رو عوض میکنی ، برای یه ویندوز ناقابل 150 تومن پول جیرینگی درخواست کرده بودند .

قرار گذاشتیم که شنبه تو یک ساعت مباحثه(َاز 9:30 تا 10:30) حضور به من و خواهر برساند :) .من هم ب خیال اینکه خب آدرس رو میدونه و اگ نمی دونست تا شب قبلش که با هم چت می کردیم بالاخره می گرفت ،رفتم سر کلاس .

طبق معمول وقتی نت خطم روشنه امکان تماس برای هیچ کس فراهم نیست و همیشه شاکی هستند از دستم که چرا خطت همیشه در دسترس نیست :) داشتم سر کلاس وب گردی می کردم ، سر اصول بودم اصول مظفر ، کلا هیچی از این قسمت نمی فهمیدم ربطش رو نمی گرفتم منم رفتم یک مبحث رئالیستی باز کردم و علاوه بر خواندن نت برداری هم کردم.

به راضی گفته بودم ساعت 9:20 دقیقه تو موسسه باشه ، به همین نام و نشان ساعت 10:15 دیدم پیام اومده ک آدرس رو بگو میخوام با اتوبوس بیام :)) البته ساعت 8:50 دقیقه داده بود و ساعت 10 به دستم رسیده بود و من هم که دراز کش بودم و غرق در عوالم نفهمیده بودم .

بهش پیام دادم ولی خب دیگ جوابم رو نداد و هنوز هم نداده   :)

+گاهی پیش میاد بدون هیچ تعمدی در کار  :)