دیشب تا مریم پیامم داد اشک هایم شروع کردند به ریختن ، راستش الان هم با بغض می نویسم و حالِ درستی ندارم خبر فوت مادر یک دوست نادیده مجازی و پستش آتشی شده است بر دلم.

مگر می شود دردانه ای در غم مادر در حالِ بی تابی و ضجه باشد و نفس هایش از نبودنِ بهترین نعمت خدا به شماره افتاده باشد ، حالت خوب باشد.

از خدا طلب صبر برای شما دارم و ان شاالله روح مادرت قرین رحمت الهی.

شورشیرین

مطالبش را یکی یکی پاک کرد ، دیر فهمیدم و چند مطلب آخری را در دل خط خطی گذاشتم ، می گوید : نه مطالب را دارم، نه می خواهم داشته باشم، نوشته هم باید خالصانه باشد.همه چیز اگر اخلاص درش باشد تو را رشد می دهد .و الا هیچ چیزی درون آن نیست.

علی الطلوع منگِ منگ بودیم به قِسمی که ملتفت نبودیم این نوکرهای پدر سوخته باز هم اّلّم شنگه درست نموده اند. هرچند زیاده توفیر ندارد گندش را در آورده اند پدرسوخته ها….هر روزی یک بامبولی درست می نمایند. روزانه چندین بار لرزه می اندازند به اعضا و جوارح مبارکمان.

ما خودمان از ابتدای امور می دانستیم یک ریگی به کفش های کج و کوله اشان دارند. به سمع حضرت عالی مان رسانیده اند.یا للعجب! بیست سال آزگار است به خودمان زور می آوریم دو کلمه علم یاد بگیریم نمی شود. … بعد بعضی نوکرهای بی حیای خودمان هم علی الاتصال اتصالی می کنند با اینکه سر سفره خودمان نشسته اند و بشکه بشکه خونمان را در حلقومشان می ریزند ولی ما را به محبس انداخته اند و در این گیر واگیر ایام راه خواب را بر ما بسته اند و می گویند درس درس درس …

ادامه نوشت: به جهت آخرین اخطاریه باید بفرماییم کاری نکنند که مجبور شویم از قوای تنبلیمان استفاده نماییم و بی خیال حضرات درس شویم و یک لقمه چپش کنیم.

+خل نوشت :))

دو قفسه‌ی کتاب توی اتاق داریم که از زیر فشارِ کتاب ها خم شده اند ، از همین قفسه میله ای ها .دیگر دارد بدقوارگی‌اش توی ذوق می‌زند. چند باری با خواهر به جانش افتادیم و با نخ کاموا یا نخ شیرینی سفت و محکمش کرده ایم ولی کارش از این حرف ها گذشته.بهتر دیدیم که یکی را بین میز و دراول قرار دهیم که تکیه گاه داشته باشد .وقتی نگاه به کتاب های زبان بسته می کنم که هر کدام را با چه عشقی می خریدیم و با چه وسواسی نگه می داریم به فکر سقوطشان که می افتم آن هم یک وقت روی کله خودم که همیشه زیر کتابخانه روی زمین دراز می کشم سرم گیج ویجی می رود .به نتیجه رسیدیم کمی از آن کتاب ها را کمی از این دار و ندارمان را بریزیم توی حنجره کتابخانه های دیگر شاید صدای خنده اشان در شهر دوید.

پست گذاشتنم میاد اما خواهرم نشسته میگه امتحان رو کی بخونیم میدونید که پست گذاشتن مثل عطسه کردنه اگ عطسه نکنی و جلوش رو بگیری برا سلامتیت ضرر داره :)

ولی خب برم یه کم پای درس:)

برا همه شب امتحانی ها ، برا همه دقیقه نودی ها دعا کنید

به خودم گفتم :« سخت نگیر ، بی خیال »

اینکه یکی یکی باز کنم و لینک ها را وارد پنجره جدید کنم ، حوصله م رو سر می برد ، تازگی ها تنبل تر شدم ، برای همین سی چهل تای اول را انجام دادم و یه چندتایی هم از آخر .و این شد که سریع کار تمام شد :)

+حس می کنم زیاد دیگ به درد این کار نمی خورم ، وقتی بخوای دور بزنی و کار رو تمیز انجام ندی ، باید به فکر همیشه رفتن باشی تاگند نزدی.

 مثل همین عکس  ، مثل اسمت ، مثل خواب جمعه که بیداری با نبودت گره خورد.ماندگاری …