کتاب ها را روی هم گذاشتم و عکس گرفتم .اما عکس ها دلچسب نمی شد .این عکس چیزی کم داشت .دلم یک عکس ناب می خواست .ناگهان فکری به سرم زد .کتاب ها را داخل کیفم گذاشتم ،باید عکس را کنار مزار می گرفتم .بعد از جلسه فردا یک ربع بیشتر با شما فاصله ندارم .از آستان قدس تا بهشت شهدا مسیری نیست هر چند آفتاب به مغزسرت بخورد و گرمای سوزان تابستان دمار از روزگارت در آورد،اما مگر میشود من همین نزدیک شما باشم و برای عرض ادب و حلالیت به محضرتان نیایم.

چشم هایش

بی قرارِ 

لحظه های آشنا

در ردیف حاج حسین خرازی و شهید احمد کاظمی  که به سمت پایین بروی ،تک پسری به نام مسعود آرام گرفته است.

مگر می شود به گلستان شهدا سر زده باشی و مادر شهید مسعود را ندیده باشی ،در دلش داغی بود،آن هم داغ فرزندی که تمام هستی ِ مادرش بود … مسعود را می گویم … تک پسر مادرش ، یکی از بهترین دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان ، آچار فرانسه ی گردان  یا زهرا(سلام الله علیها)، همان تک پسری که کم می شد خنده از لبانش محو شود ، همان کسی که از کارهای خیرش کسی خبر دار نشد تا بعد از شهادتش ، آن هم اندکی از آن را …

شما بگویید داغ چنین فرزندی با مادرش چه می کند ؟! فرزندی که شب هایی که در خانه بود ، کار مادرش طواف به دور قامت فرزندش بود و زمزمه اش این بود که خدایا چشمانم را بگیر اما مسعودم را نگیر !

32 سال سیاه پوشی … حق دارد ! حق دارد که با وجود پیری و درد پاهایش یک روز در میان بر سر مزار فرزندش برود ! البته مادر گله می کرد و می گفت : اگر درد پاهایم نبود ، مانند اوایل هر روز بر سر مزار مسعودم می رفتم !

سنگ مزار مسعود را همیشه با پارافین تمیز می کرد، رنگ و روی این سنگ با دیگر سنگ های این قطعه شاهد این ماجرا است همیشه علاوه بر سنگ مزار مسعود چند مزار اطراف را هم تمیز می کرد و می گفت : “اینا همسایه های مسعود من هستن …”

در گلستان شهدای اصفهان که می آمدی در قطعه شهدای کربلای پنج ،مزار شهیدیست که مادرش هر روز آن را با اشک دیده شست و شو می داد . هوا سرد یا گرم، بارانی یا آفتابی برایش فرقی نمی کرد .

 از بعد شهادت پسرش پایش را از اصفهان بیرون نگذاشته بود ، روز ها با لباس مشکی اش به دیدن تک پسرش می رفت.

مادر تعریف میکند که راضی نبوده به جبهه رفتنش :
“همین یک پسرم بود ،
بی اندازه دوستش داشتم ،
اصلا در ذهنم شهادت را برایش نمی خواستم”
داغ و درد نبود تک پسرش در حزن صدایش موج میزند ،
صدایش آرامتر میشود و می گوید :
” ولی خب !
کسی دیگر ،
او را ،
بیشتر از من دوست داشت
و آن خدا بود…”

می گفت : از خدا می خواهم اصلا نباشم در این دنیا آن روز که نتوانم بر سر مزار جگر گوشه ام بروم !

امروز که به مزار رسیدم ،عکس تسلیت را که  دیدم شوکه شدم ،آن قدر گریه کردم که حد نداشت ،باورش سخت بود که تو یکسال است که به دیدار پسرت شتافتی ،نمی دانم چرا در این مدت متوجه نشده بودم .چقدر جایت خالی ست :// امروز اشک هایم از هم سبقت می گرفتند ، صورت نازنین و مهربان مادر شهید جلوی چشمم نقش بسته بود ،برای شادی روح مادر شهید مسعود آخوندی صلواتی بفرستید. ممنونم .

+استفاده از کتاب تک پسر و وبلاگ…

مدتی بود بد جور تلو تلو می خوردم ،خود درگیری های اساسی پدرم را در آورده بود ،یعنی مثل دربدرها و کولی ها ویلان و سرگردان مانده بودم که چرا هیچ کار مفیدی نمی کنم .خیلی از کارهای کوچک را هم به بهانه اینکه از کجا معلوم سودی داشته باشد بوسیده بودم گذاشته بودمش کنار.

اما حالا سخت پشیمانم.باید دوباره با ریزه کاری ها راهم را ادامه دهم .راهی که برایش هزار نقشه عاشقانه در سر داشتم .کار ریزه میزه و بزرگ ندارد که ،برنده کسی ست که تمام کارهایش را برای خدا انجام دهد. حالا یک دنیا جمع شوند و از تو تعریف کنند به دردت نمی خورد که هیچ… حتی به دردِ آن عمه جانت که زیر خروارها خاک خوابیده هم نمی خورد .

زندگی ات را ،لحظاتت را دریاب ،برای کسی و تشویق کسی زندگی نکن .فقط فقط در مسیر عشق حرکت کن :))

چگونه پایان نامه می نویسیم ؟ 

با جان کندن :)

چطوری ؟

جان کندن به علاوه یک اینترنت پر سرعت که هر چه مطلب مرتبط بی ربط وبا ربط با موضوع را جمع آوری کرده و یکهو در ورد خالی می کنیم.

تازه مصیبت از همین جا آغاز می شود که خوب حالا باید بچسبانمش به کلام معصوم :))) یعنی از آخر به اول :))

+گذشته از شوخی عجب عشقی است این کتاب ارزشمند صحیفه :) فقط و فقط حسن پایان نامه ام در این رابطه است که مرتبط با این منبع نورانی ست :)

هم اینک در همین لحظه و ثانیه عزیزی کنار ما نشسته اند که دل را صابون زده بودیم که تا اربعین نخواهیمش دید :)

اما دوباره همه اهل و عیال و اقوام را رهانیده و به جمع صمیمانه من وخواهر پیوسته ،یعنی یک دفعه ای مثل جن بوداده دیدیم دم در اتاقمان سبز شد :))

هیچی هنوز دارد مقدمه چینی می کند ،تا کِی من باید منتظر باشم تا بالاخره زبان باز کند و راحت حرفش را بزند الله اعلم :)

دیر که رسیدیم و طبق معمول آن آخر ها اطراق کردیم.استاد هم که انگاری ما را می پایید تا نشستیم گفت خب این قسمت را برای تازه واردها یک بار دیگر تکرار می کنم ،استاد فقط همین استاد :)یعنی همین استاد براتی خودمان ،که همه جوره با ما تا می کند :) البته تشر ریزی هم زد که حالیمان کرد که دیگر سروقت برویم. یکی دو بار هم یک تیکه جانانه برایمان انداخت ،خب درست است مسائلی هست که یا باید این را انتخاب کنی یا آن را ،ولی ما دوست داشتیم بی طرف باشیم :))) .در آخر هم گفت بعضی ها گویا برای تعطیلات آمده اند نه دفتری دارند نه قلمی :) ما هم یک نیش باز به استاد تحویل دادیم و فلنگ را اوکی کرده و در رفتیم تا بیشتر اوضاع خیت و پیت نشده.

رفتیم کتابخانه کتاب ها را تحویل بدهیم .خواهر که اجازه گرفت و رفت قاطی کتاب های مشاوره ،طاهره هم اجازه گرفت و رفت داخل کتابهای منبع ،من هم که کتاب نمی خواستم بی اجازه و سلانه سلانه رفتم قاطی پاتی کتابهای عشـــــق یعنی همـــان شر و ور خخخ 

طاهره یک کتابی آورد و گفت از این صفحات عکس بگیر ،فکر کنم کتاب منبع است و نمیشود پاتک زد و برد بیرون . من گفتم به قیافش نمی خورد .حال عکس هم ندارم اما عجب کتاب توپیه :) برش می دارم اگر منبع نبود می برم خانه :)

نشان به همین نشان خوشحال و شاد کتاب ها را بردیم که ثبت کند ،مسئول عنق کتابخانه تا کتاب را زد در سیستم ،شروع کرد به توپیدن…

(جناب مسئول) : من اجازه ندادم که کتاب از قسمت مرجع بردارید ؟ دیگه بهتون اجازه نمیدم برید داخل مرجع؟ دیگ از این به بعد اسم کتاب رو میدید تا کتاب تحویلتون بدم و ….

خلاصه فک جناب آقای مسئول حسابی داغ شده بود و هییی غرولند می نمود و قشرق به پا کرده بود،حالا انگار چی شده بود ؟ بعضی ها عجب خود درگیرن :)

منم که انگار نه انگار مثل بچه های تخس نگاهش کردم و هیچی نگفتم احساس می کردم منتظر معذرت خواهیه ،اما عمـــرن واسه کاری که معذرت لازم نبود اظهار ندامت کنم .والا … 

سلاااااام 

صبح زیباتون بخیر

کامتون عسل :))

دوباره یک روز جدید و غوطه ور شدن در کار پایان نامه آغاز شد :) .

بگذرد که تا چشم باز کردم اول پریدم وبلاگ تا بالاخره چیزی نوشته باشم و بروم دوباره ریلکس سر پایان نامه :) اما به هر حال بعد از کلی کارهای متفرقه چند روزیست که چسبیدم سفت و سخت به پایان نامه جان :) و قرار مدار با خودم گذاشتم که ظرف دو هفته قبل از سفر بساط پایان نامه ام را جمع کنم .به نظر من یک هفته برای نوشتن پایان نامه کافیست ،هفته دوم ویرایش ،پس سرجمع دو هفته تا تمام شدن  یک پایان نامه شیک و پیک فرصت دارم.

خب با این احتساب من بروم دنبال شروع کار.تا توضیحات بعد خدا نگهدار :)))

قلم بعضی ها را دوست دارم ،اما ترجیح می دهم برای آرامش روح خودم هم که شده اصلا وارد دنیایِ پر از خش خشی هایشان نشوم ،دنیایِ پر از بغض و کینه از این و آن …

تازگی ها در این دنیای بزرگ وبلاگی هم باید مثل کتاب ها توجه کنم که چه چیزی بخوانم یا نخوانم …