به مامان گفتم میرم اتاق رو تمیز کنم شب وروجک ها میان و قراره با هم شلخته کنیم ، وقتی پله ها رو دو تا یکی اومدم بالا ، تا  لپ تاپ رو دیدم گذاشتم روی پاهام و هندزفری رو روشن کردم و موسیقی ‘ گذاشتم ( البته مجاز :)) ) با آهنگ سرم رو تکون می دادم که مامانم رسید :))) 

نگاهم که می کنه میگم مامان مهم نیته :)) سرش رو تکون میده و می خنده  :))

+عشقمی :)

گلویم درد می کرد به زور چای را قورت دادم .با ضرب صدایش، از ترس در جایم نشستم و چشم به در دوختم. … نگاهم به در اتاق بود … نمی توانم صورتش را تشخیص دهم …. برای لحظه ای چشمانم را باز و بسته کردم و مالیدم و چشمانم را گشاد کردم .

نه انگار چیزی نبود خیالم راحت شد ،  تکیه به دیوار دادم و دستم را روی قلبم گذاشتم تا شاید کمی آرام بگیرد. با ضرب صدای دوباره این بار به روی خودم نیاوردم ، دست گذاشتم روی جفت گوش هایم تا نشنوم صداهای منعکس شده از خانه همسایه دیوار به دیوار  ، سایه اش که روی دیوار افتاد و نزدیکم شد از خواب پریدم :)) چشمانم را باز کردم نگاهم به چشمان صاف و شفافش خورد ،با چشمان باز هم او را دیدم ،هنوز گیچ و منگ خواب بودم و حس کرختی و بی حسی داشتم هنوز در عالم خواب بودم ،آیی کنارم دراز کشیده بود و با تبلت بازی می کرد نگران نگاهم می کرد 

-عمه چی شده؟

با ترس نگاهش کردم و با قاطعیت گفتم

-به من دست نزن..

نگران نگاهم می کند عمه چی شده … و دوباره صدایم بلند تر شدو خودم را به گوشه ای کشیدم و گفتم به من دست نزن  و در گوشه ای مچاله شدم . باترس به اطراف نگاه می کردم …

+و این شد که از فردا آیی کنارم نخوابید خخخخ

سلام امشب آب خنک لازم هستم با این روند رو به رشد :)

 دیشب که قید کلاس امروز را زدیم و عنصر دراماتیک ماجرا را بر روی اینکه خسته ایم از مهمان داری دیشب و مزید بر علت تنبل بودن و وارفتگی و نخواندن و از آنجا که تنبل و راکد نباشیم و با احساس مخاطب بازی نکنیم، صبح به جای زل زدن در چشم استاد و متاسف گفتن … دیدیم بهتر است تخته گاز برویم و حداقل نه کسی را برنجانیم و نه منفی نوش جان کنیم و از همه مهم تر از پلان های غیبت نهایت استفاده را ببریم و به زندگی لبخند بزنیم.

همین شد که با لبخند و انرژی سرشار سر فیلم آمریکایی مستر ربات قسمت نهم از فصل چهارم نشستیم و از این کاریزمای زیبایشی حظ بردیم و بعد هم خوابیـــدیم و …

 +همیــن :)

اینجا دارد باران می زند و یک عالمه اندوه سُر می خورد توی دلم …نگاه خیره یادت که مهمان دلم می شود اندوه ها ترک برمی دارد.دیشب مهمان داشتیم ،نگویم برای چه آمده بودند بهتر است ، خیلی دلم گرفته است ، حس یک بغض که افتاده سَر دلم و نمیتوانم بالا بیاورمش و تمامش کنم و راحت شوم…

راستش از حرف دیشب مهتاب دارم می سوزم ، نمی دانی چه گفت و می دانم که می دانی.

اهل گلایه نیستم ، بی خیال ، می دانی که طبق قولمان می بخشم، اما بعضی ها نمی فهمند حد فهمشان از نوک دماغشان فراتر نمی رود ، سوزاندن را خوب بلد هستند یعنی استاد این کار هستند ، استااااد که میگویم استعاره نیست باور کن استاد دل سوزاندند، باید بنازند بنازند به … بی خیال دهانم را باز نکنم بهتر است … فقط خواستم بنویسم شاید کمی از درد دیشب سبک شود اما می بینم کم نشد هیچ زیاد هم شد…

 +باران که می زنـد، هـمه چیز تازه می شود حتّی داغِ نبودن ِتـــــــــو . . .

صدای اذان میاد ،سیم هاتون وصل شد ما قطع و وصلی ها رو هم یادی کنید :)

التماس دعا

شاید فکرم این بود که با باز شدن دریچه ای حتی خیلی خیلی کوچک به رویم از حالت گیج و منگی خارج شوم و شناخت هر چند ناچیز پیدا کنم ، اما دنیا یک مارپیچ هفت خطی ست که سروته ندارد ، هر روز بیشتر پی می برم در یک جنون و هزار تویی در حال غرق شدنم و هر روز با شنیدن این که از کجا معلوم و شاید این نظر درست باشد پله ای از اینکه هیچ نمی دانم صعود می کنم. ولی یک ترس عجیبی دارد تنم را مور مور می کند می ترسم از این هجم ندانستن ها از این هجم نفهمی هایم ، از این که روز به روز به وضوح و آشکاری حضورت را حس می کنم می بینمت با همین دو چشم خاکی ام با همین چشانم، لمس می کنم محبتت را، لمس می کنم حقایق را ، اما می ترسم از این همه بزرگی، می ترسم از این همه هیچ بودن می ترسم ، من کجای این عالمم …

+خدایا روزی ام کن نگاهت را …

به فکرم نمی رسید که می رسه به قسمتی که من ننوشتم پیش خودم محاسبات عالمانه کرده بودم که به این قسمت ها نهایتش هفته بعد میرسه خوشبختانه اولش به خودم افتاد و کلی رو جواب دادم ولی بعد از یه دور سوال دور بعدی رسیدم به جایی که نباید می رسیدم :) خلاصه

استاد فقط این استاد، حالا ده تا سوال جواب بده ولی خب ازت انتظارش بالاس و انتظار جواب ندادن نداره، ولی پرچم ادبش بالاس که می پرسه منفی بزارم براتون :) 

+به دور از ادب بود می گفتم نه:)